Backpacken met Irma & Remco

Nog een paar minuten en dan stappen we het vliegtuig in om naar huis te gaan, na 9 maanden is het mooi geweest en komt er helaas een einde aan.

In de taxirit naar het vliegveld kwam dat pas tot besef, dat we nu echt naar huis gaan, een serieus leven moeten gaan beginnen. Weg met de lol, weg met de avonturen en op naar het echte leven. Slik!

Ps. Het andere idee was om in januari weer opnieuw te beginnen. Als iemand financiële steun wilt bieden is hij van harte welkom.

http://www.youtube.com/watch?v=11KlECoX8AY

Na de drukte van Phi Phi achter ons te hebben gelaten, zijn we door gevaren naar het rustige zustereiland; Lanta.

Hier hebben we eigenlijk voor het eerst aan ons plan gehouden, namelijk om helemaal niks te doen. Het enige wat we hebben gedaan is genoten van ons luxe resort (zeker in onze ogen, gezien we de afgelopen 9 maanden in de meest simpele hostels, guest houses, campings, etc hebben gezeten), wandelt over het strand, genoten van de zonsondergang en heerlijk gegeten.

Nu we uitgerust zijn gaan we terug naar Bangkok om daar onze vlucht te halen. Gezien het allemaal goed op elkaar aansluit (taxi, trein en vliegtuig) zijn we bijna drie dagen onderweg voordat we na 9 maanden weer voet op Nederlandse bodem zetten!

Ao Nang vaarwel gezegd en op weg naar Koh Phi Phi, het grote feesteiland van Thailand! Al die tijd dat we aan het reizen zijn hebben we eigenlijk niet echt gefeest, dus dat werd eens tijd! Om in de stemming te komen de eerste avond eerst de film The Beach gezien. (Het verhaal speelt zich in de buurt van dit eiland af) Na de film richting strand gelopen voor het feest. We waren nog op tijd om de vuurspugers aan het werk te zien en dronken mensen zien touwtje springen met een brandend touw. Remco en ik zijn er rustig bij gaan zitten met een emmertje drank en genoten van de muziek en mensen om ons heen (ja, dat lees je goed, een EMMER drank :D).

Om toch niet alleen maar te feesten hier op het eiland hebben we hier ook een snorkeltour geboekt. Na het zien van The Beach wilde we nu het bekende strand zelf bekijken. Weer heerlijk kunnen snorkelen en ook op het mooie strand geweest van de film. Alleen zijn er in het echt heel veel meer mensen en veel boten liggen er voor anker. Dus de sfeer van de film is ver te zoeken.  Voordat we bij dit eiland aankwamen hebben we nog een korte stop gemaakt bij Monkey beach. De naam verraadt het al, er zijn apen op het strand. Heel leuk allemaal, de gidsen hebben eten bij dus de apen komen erop af. Wij kunnen mooie foto’s maken. En Remco heeft het geluk gehad dat een aap hem aanraakte. Alleen was Remco daar niet zo heel blij mee. De aap kwam een beetje agressief aanlopen en pakte Remco bij zijn enkel vast. Gelukkig was onze gids in de buurt en heeft de aap weggejaagd. Was dat wel even schrikken zeg.

Op Koh Phi Phi kun je niet rondlopen zonder 1 duikshop te hebben gezien. Ze zeggen allemaal dat het hier mooi duiken is, dus een tour geboekt om te duiken. Heerlijk vroeg uit bed, want de ochtend is het mooiste om te duiken. Veel dieren zijn dan nog actief en laten zich dan het meeste zien. Na een korte briefing de boot op en na een half uurtje varen klaarmaken voor de eerste duik. Wel fijn dat we water in konden duiken van 29 graden. Zoals je de onderwaterwereld op foto’s ziet, hebben wij het niet gezien. Maar toch heel indrukwekkend om te duiken. Zelfs bij onze 2e duik haaien gezien. Geen gevaarlijke grote haaien, maar lieve, schuwe rifhaaien. Voordat je ze goed gezien hebt zijn ze al weer weggezwommen. Dat is wel jammer, kun je beter schildpadden tegenkomen, die zwemmen heerlijk sloom.

Na het drukke Patong hebben we de rust opgezocht van Ao Nang. Eigenlijk wilde we naar Railay gaan voor het rotsklimmen, maar Ao Nang is goedkoper en ligt op steenworp afstand van Railay. De dag van aankomst hebben we gelijk onze klimdag geboekt. Ging allemaal heel makkelijk omdat het hoogseizoen nog moet beginnen en nu dus nog volop plek is overal.

De dag erna maar vroeg opgestaan voor het klimmen. Met een kleine vrachtwagen wordt je opgepikt om vervolgens verder te gaan met een long tail boot na Railay. Railay is alleen via de boot te bereiken, dus een andere keus hebben we niet. De ochtend hebben we op een strand de rotsen beklommen. Het ging wat moeizaam, maar oefening baart kunst. In de middag hadden we een andere locatie en daar ging het klimmen een stuk beter. Maar wel veel zwaarder dan we beide gedacht hadden. En vooral met mijn hoogtevrees was het niet altijd even makkelijk. De instructeur geeft beneden aanwijzingen en af en toe moet je dan naar beneden kijken wat hij precies bedoelt. Heerlijk die hoogte!

De volgende dag wilde we eigenlijk een rustdag houden maar bij het avondeten de vorige dag werd er een foldertje uitgedeeld met daarop een snorkel sunset tour. Dat leek ons wel heel leuk om te doen, dus deze maar geboekt. De tour vertrok om half 1, dus nog wel een beetje uit kunnen slapen. Op het moment dat we net met de boot vertrokken waren vanaf Ao Nang begon het hard te regenen en te onweren. Zit je dan lekker op een klein bootje op zee. Gelukkig duren de meeste buien niet heel lang, dus na een uurtje gewacht te hebben konden we heerlijk gaan  snorkelen. De sunset was wat minder omdat tegen de tijd dat de zon onder ging we weer een regenbui hadden. Gezellig met de hele groep opeengepakt in de boot.

Nadat we waren vertrokken uit Chang Mai met Air Asia (verbazingwekkend goede vlucht, nog best een been ruimte en geen huilende kinderen…) lande we midden in de nacht op Phuket airport. Eigenlijk hadden we het idee om daar even wat slaap in te halen, maar de mini van vertrok al gelijk en moesten we gelijk verder.

Zo stonden we dan om 2 uur ‘s nachts voor ons guest house, ons gesloten guest house. Hadden we even niet over nagedacht dat niet iedereen een 24 uurs receptie heeft. Dan maar naar de plek waar je overal ter wereld altijd heen kan gaan; De McDonalds! Daar op ons gemakje buiten gezeten (nog steeds lekker warm) en gekeken naar de dronken (voornamelijk Engelse) toeristen. Toen het eindelijk 7 uur was maar terug naar guest house gegaan en de grote backpacks gedropt.

Toen gelijk naar het strand om een stoeltje te huren en wat rust en slaap te pakken. Dat ging allemaal goed totdat ze langskwamen om te vragen of we een rugtas wilde kopen (wat denken die mensen nou? Dat ik hier heen reis met een Hema tasje en dat ik er hier pas achter kom dat een rugtas/koffer wel veel makkelijker is?). In de middag met zijn tweeën een waterscooter gehuurd om er na 10 minuten achter te komen dat je daar ook zeeziek van kan worden. Dan maar in je eentje een beetje rond varen…

De volgende dag een planning gemaakt voor de komende weken, want na een avond waar mij 324 keer werd gevraagd of ik een tuktuk wilde, 152 keer of we interesse hadden in een massage, 78 keer of een pak niks voor mij zou zijn en 65 keer of ik naar een ‘ping-pong’ show wilde gaan wisten we 1 ding zeker, we blijven geen 2 weken in deze plaats rond hangen!

De nachttrein gepakt naar Chiang Mai, zodat we ‘s nachts gewoon een bed zouden hebben om te slapen. Halverwege de nacht wakkergemaakt. Eerst dachten we nog dat er mensen uit moesten stappen bij dat station.  Maar even later werd er ook in het Engels verteld wat er gaande was. Er was iets gebeurd waardoor de trein niet verder ging en we buiten over konden stappen op bussen. Geen idee waar we ergens waren en hoe ver het nog was naar Chiang Mai. Dus maar netjes onze spullen gepakt en de bus gaan zoeken die ons verder zou brengen. Gelukkig was het allemaal redelijk goed geregeld. Niet zoals in Nederland dat je dan nog eens een half uur of uur kunt wachten op de bus. Er stonden ook lekker luxe bussen klaar dus daar hebben we verder kunnen slapen, zover je kan slapen in een bus.

Bij aankomst in Chiang Mai wordt je gelijk  besprongen door tientallen taxichauffeurs die je maar al te graag naar een hostel willen brengen. Aangezien ik net wakker was en na de lange nacht zat ik daar niet gelijk op te wachten om over prijzen te gaan onderhandelen. Dus eerst even rustig gaan zitten en wanneer de drukte wat voorbij was gezocht naar een lift. Een tuk-tuk heeft ons naar Julie Guesthouse gebracht waar we 1 nacht konden blijven.  Omdat we hier maar 1 nacht konden blijven zijn we op zoek gegaan naar een trekking waarmee we de volgende dag konden vertrekken. Hoefde we niet verder te zoeken naar een slaapplek. Aangezien hier veel bedrijven zijn die een trekking aanbieden was dit geen probleem en konden we de volgende dag de jungle in.

We hebben gekozen om een 3daagse trekking te doen met olifant rijden, raften, lopen en een berg stam bezoeken. De eerste dag zijn we naar het olifanten kamp gelopen en daar op een olifant mogen rijden en daarna in bad mogen stoppen. Het rijden was wat eng, Remco en ik zaten op een stoeltje op de rug, oncomfortabel en beweegt een hoop. Met het wassen konden  we direct op de rug van de olifant zitten, zoveel beter. Voor Remco niet, die houdt al niet van paarden en een olifant was nog een stap hoger. De volgende dag naar de berg stam gelopen, flinke klim ophoog, ze leven op de top van de berg. Daar hebben we een gezellige avond gehad met een andere groep toeristen. De dag erna weer terug naar beneden kunnen lopen, langs een waterval en door naar het raften. Na het raften in Nieuw-Zeeland viel dit toch wel een beetje tegen. Na 2/3 derde van de tocht van de boot over gestapt op een bamboe vlot.  Bleef een stuk minder drijven dan gedacht, maar goed waren toch al nat dus wat maakt het dan nog uit. Na al deze avonturen werden we weer terug in Chiang Mai afgezet.

Chiang Mai heeft een aantal tempels en voor de rest veel outdoor activiteiten. Omdat we in Bangkok al verschillende tempels bezocht hadden, vonden wij dat we die in Chiang Mai wel over konden slaan. Ze lijken allemaal op elkaar. We hebben er toch 2 bezocht. 1 in het centrum van Chiang Mai en voor de andere hebben we een scooter gehuurd en ermee naar de berg gereden. Deze tempel je raad het al was bovenop een berg. Een lekker tochtje naar boven en weer terug naar beneden. Ik heb zelf ook een stuk gereden. Ja voor het eerst op een scooter. Beetje eng in het begin maar eenmaal 50 km/uur had ik de smaak wel te pakken. Dus in Phuket kunnen we lekker nog een keer scooters huren en het eiland verkennen.

Omdat Chiang Mai veel outdoor activiteiten te bieden heeft zijn we nog gaan ziplinen door de jungle. We hoefden ons niet heel erg te inspannen en hebben toch een leuke dag gehad.  De rest van de dagen lekker rustig aan gedaan en wat over marktjes gelopen. Kijken wat voor koopjes we tegen zouden komen. Nu is het weer wachten op onze vlucht naar het zuiden, naar Phuket, waar we lekker van het strand kunnen gaan genieten.

Afscheid genomen van Australië en op naar het volgende land. Zou het reizen daar net zo gemakkelijk gaan? Hoe zou het gaan met de taal barrière? En zouden we kunnen wennen aan de enorme hitte?

Om eerlijk te zijn hebben we geen van die vragen ons ooit afgevraagd. Met het reizen zijn we nu toch al weer 8 maanden bezig en dan is reizen meer richting dagelijks op en neer rijden naar je werk dan een vakantiereis. Je maakt daar niet echt een planning voor, je doet het gewoon. Over de taal hadden we ons nooit druk gemaakt, we waren eigenlijk zo enorm gewent geraakt aan het feit dat we ons overal goed verstaanbaar konden maken met Engels, dus waarom daar niet. En het weer? Gezien onze ervaring was het wel eens lekker om goed weer te hebben. Hoe warm kan warm nou zijn?

Nou daar zijn we achter gekomen na een vliegreis van 9 uur! Het eerste wat we merkte was de enorme benauwde hitte. En dan was het nog maar 2 uur ‘s nachts en moest de echte hitte nog komen. Het andere wat we merkte waren de vreemde tekens die ze hier schrift noemen. Daar is echt geen touw aan vast te knopen. Gelukkig hadden we een Thaise beschrijving bij hoe we bij het guesthouse konden komen, maar eerst maar een dutje gedaan op het vliegveld. We konden toch niet te vroeg inchecken en wat slaap om gelijk in het ritme te komen leek ons geen slecht idee.

Na ons kleine dutje zijn we richting de taxi’s gegaan om te vertrekken naar de grote stad. Gelijk even gevraagd hoeveel het ging kosten, achteraf bleek deze vraag direct een onderhandeling te zijn over de prijs. Onderweg kwamen we erachter dat er wel verkeersregels zijn in Thailand maar de regels are more what you’d call “guidelines” than actual rules.

Gelukkig kon de taxi chauffeur het guesthouse zonder al te veel problemen vinden. Daar de tassen gedropt en gekeken wat we wilde gaan doen. De nachtportier moest nog naar zijn tweede job en vroeg of we zin hadden om misschien naar China Town te gaan. Hij werkte daar in de buurt en we konden wel meelopen. Gezien wij Bangkok al hectisch vonden, sloeg China Town echt alles. Kleine kraampje in grote straten, in smalle steegjes, in iets wat ooit een steeg was maar nu een kraam is geworden met daar tussen door honderden mensen die Thais aan er roepen waren tegen elkaar terwijl er nog een scooter en een auto door heen komt en tegelijk vraagt er nog iemand of we een tuktuk willen hebben! Gekkenhuis! En dit was nog maar de ochtend, in de avond komen er nog veel meer eetkraampjes bij!

Om de drukte een beetje te ontvluchten zijn we naar Wat Traimit gegaan, de Boeddha van puur goud! Vroeger dachten ze dat het gewoon een gipsen Boeddha was, totdat een onhandige bouwvakker tijdens de verbouwing tegen aan kwam en het gips brak en ze erachter kwamen dat er puur goud onder zat (waarde is ruim €265 miljoen).

De volgende dag wilde we eigenlijk naar de markt gaan iets verderop, maar gezien het slechte weer hebben we maar gekozen voor het MBK (een enorm winkelcentrum). Voordat we daar kwamen moesten we eerst in onderhandeling met een taxi chauffeur (zucht…) en moesten we eerst langs een kleermaker (nogmaals zucht…). Aangezien we daar helemaal geen zin hadden, hebben we die kleermaker snel afgepoeierd met een goed verhaal en door gegaan naar het MBK. We konden ook nog even langs de juwelier gaan, maar dat zagen we echt niet zitten. Bij het MBK lekker rondgeslenterd en genoten van de fijne airco die daar aanstond.

Dag erna vroeg opgestaan om naar een Thaise kookcursus te gaan. We hadden bij het guesthouse al op papier laten schrijven hoe de taxi moest rijden en kregen de tip dat je moet zeggen dat ze op de meter moeten rijden, want anders wordt je afgezet waar je bijstaat (dat hadden we gemerkt…). De kookcursus was echt geweldig om te doen. Eerst de markt bezoeken en een beetje uitleg gekregen wat waar voor was en waar je op moet letten als je iets koopt, daarna alles voorbereiden en daarna kon het koken beginnen. Elke keer maakte we dan een gang, aten die op en gingen weer verder. Was een leuke, leerzame en voedzame besteding van onze dag.

Gezien het barst van de cultuur hadden we de planning om met de boot naar het paleis te gaan. Omdat er naast het paleis nog een enorme liggende Boeddha (Wat Pho) ligt, gingen we die eerst maar eens bekijken. Naast alleen de Boeddha is er ook nog een enorme tempel. Het durfde even voordat we daar door heen waren, maar was zeker de moeite waard. Nadat we buiten waren wilde we eerst nog even een wandeling maken die de lonely planet aanraden maar onderweg werden we al aangesproken door een vriendelijke Thai. Hij was buschauffeur en we hadden echt een enorme pech want het paleis was gesloten wegens een boeddhistische feestdag, maar gelukkig konden we wel met het kaartje van Wat Pho naar de 43 meter hoge Boeddha. Hij zou voor ons een tuktuk regelen voor een normale prijs en trend langs de TAT (Tourism Authority of Thailand). Bofde wij even, goedkope tuktuk en gratis naar een staande Boeddha! Aangekomen bij de TAT bleek het meer een veredeld reisbureau te zijn dan een toeristen informatie centrum (zoals we gewend wat in Australië…). Daar hadden we geen zin in en binnen enkele minuten stonden we al weer buiten. Op naar de staande Boeddha! Onze tuktuk zou op ons blijven wachten zodat wij even foto’s konden maken. Komen wij terug, is onze tuktuk al weg! Nog even gewacht, maar geen tuktuk meer te bekennen…

Toen maar gewoon teruggelopen naar de haven en een bootje gepakt (het systeem wat we wel snappen, staat gewoon een prijslijst en een route tabel.) om terug naar het guesthouse te gaan…

De volgende dag hadden we een fietstocht op de planning staan door het echte Bangkok. Dus niet het door toeristen overstroomde gedeelte, maar de andere kant van de rivier waar de Thaise wonen die dag in dag uit met de toeristen in de weer zijn. Smalle steegjes, rustige straten, eetkraampjes op elke hoek (dat is trouwens in heel Bangkok zo) en vriendelijke omaatje die aan het koken zijn. Tijdens de fietstocht nog een hoop geleerd over de gebruiken en over het feit dat toeristen vaak worden opgelicht. Zo wordt er vaak verteld dat het paleis is gesloten, terwijl die elke dag open is (Ohhh… :$)

De laatste dag in Bangkok zijn we een bezoek gaan brengen aan het paleis dat volgens tuktuk chauffeurs altijd gesloten is, onderwaterstaat of alleen toegankelijk is voor boeddhisten. Zonder al te veel problemen kwamen we binnen (moesten alleen even onze broek aanritsen, maar gelukkig werden we daar al veelvuldig op gewezen door mensen die kleren verhuurde…). Wat is dat paleis groot en wat zit er een hoop goud in verwerkt. Na het allemaal gezien te hebben zijn we terug gegaan naar het guesthouse om de tassen te pakken en onderweg te gaan naar het treinstation. Vanaf daar zouden we namelijk naar Chiang Mai gaan. De eerste paar taxichauffeurs wilde ons niet meenemen op de meter, dus die hebben we maar laten gaan. De derde vond het gelukkig geen probleem, maar na 3 bochten en 2 stoplichten gaf hij aan dat we er station al zagen liggen… Het parkeren van de taxi koste bijna nog meer dan de hele rit, maar ja, we waren wel op tijd op het station :D.